บันทึกกรรมของฉัน

นอกจากนี้ พยายมยังบอกฉันว่า ต่อให้ฉันร้องเรียนไปยังเจ้าแม่หนีหว่าและเทียนกง ต้นสังกัดของหม่าซัน พวกเขาก็จะไม่ทำอะไรหม่าซัน เพราะถือว่าเป็นเรื่องขี้ปะติ๋ว

พวกผู้ใหญ่ เขามองปัญหาที่ใหญ่โตของฉันว่าขี้ปะติ๋วเพราะ ปัญหาระดับ บิ๊กๆ เช่น น้ำท่วมโลก เสาค้ำสวรรค์หัก ภัยพิบัติธรรมชาติ คนอดอยาก ฯลฯ เป็นปัญหาที่ใหญ่กว่าทั้งนั้นค่ะ

อย่างมาก ก็สั่งให้ หม่าซันตัดหางของเขาให้ฉัน 1 หาง เท่านั้นค่ะ ซึ่งฉันก็เอามาผูกเอวไว้เท่านั้นเอง

 

แล้วฉันก็กลายเป็น
กิ้งก่าได้ทอง
ห้อยหางจิ้งจอกไปทั่ว
โดยที่ผู้ใหญ่ มองอย่างสมเพช…

 

ฉะนั้น สรุป !!!

ฉันต้อง manage ความซวยให้ได้ด้วยตนเอง
เวลาจะ ฆ่าตัวตาย ต้องมีสติกำกับตลอดเวลา
ต้องไม่ประมาท ทุกวินาทีของชีวิต
หมั่น รักษาศีล ทำทาน เจริญภาวนาเป็นนิจ
อันเป็นข้อดีทั้งนั้น หากไม่มีหม่าซัน ฉันก็ประมาทในการณ์ทั้งปวง

 

หางนั้น ฉันไม่เอาหรอก เพราะเป็นเพียง ทองคำของกิ้งก่าอย่างฉัน
หม่าซัน คุณเก็บเอาไว้เถอะ

 

เมื่อพูดกันรู้เรื่องแล้ว ขอจบเคสนี้เท่านี้
พยายม
ดำ
อาทิตย์ที่ 15 ธันวาคม 2567
เวลา 12.58 น.

 

กราบนมัสการหลวงพ่อโอภาสีที่เคารพอย่างสูง

ลูกขออภัยที่สร้างความเดือดร้อนให้ท่านอยู่เป็นนิจเนื่องจากอยู่ใกล้เคียงกับท่าน

กราบขอขมาที่สร้างความเดือดร้อนเป็นประจำเจ้าค่ะ

เนเฟอตารี่ บำรุงผล

 

ขอบคุณค่ะคุณ หม่าซัน
ได้รับ บุญ จากท่านแล้ว
จากการทำเลี้ยงอาหารที่สลัมคลองเตยและการให้ทุนการศึกษาเด็ก 8 คน
สาธุ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

ฉันขอให้คุณหม่าซัน
ได้มีส่วนในบุญนี้ด้วยเทอญ

 

Dedicated to คุณหม่าซัน

 

ฉันเห็นวิชั่น คุณหม่าซันเป็นพระโพธิสัตว์
ฉัน ฝันกลางวัน หรือเปล่าคะ
มัน แว้บ ขึ้นมาค่ะ
นอกจากนี้มีคนเรียกคุณหม่าซันว่า
…เทียนเจิ้น…
หรือ เทียนเจีย…
ด้วยค่ะ
แปลว่าอะไรคะ?