เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

ผมรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
ขันธ์5 น่าจะเริ่มที่ วิญญาณ แล้วตามด้วย รูป (วิญญาณรับรู้เข้ามา) เวทนา สัญญา สังขาร หมุนวนกันให้มั่วไปหมด ไม่อาจสรุปไปเลยว่า อันไหนก่อน อันไหนหลัง
เช่น เวทนาเกิด มันก็บันทึกเป็นสัญญา
สัญญาที่มี มันก็เป็นผลกับเวทนา
สังขารก็เนื่องด้วยสัญญาเวทนาที่เกิดอยู่ อีรุงตุงนังไปหมด
สรุปว่า การรับรู้ของกระบวนการขันธ์ทั้งปวง เริ่มที่วิญญาณ
ซึ่งเข้าใจว่า น่าจะเป็นจิตนั่นเอง
ท่านขันธ์เห็นเช่นไร...

 

คุณขันธ์ครับ

ก็แสดงว่า ไม่อ่านให้ถี่ถ้วน ว่าผมบอกให้พิจารณาอย่างไร

ส่วนเรื่อง สมาธิดีแล้ว นี้ อย่าประมาท คิดว่าตัวเองดีแล้ว
สมาธิดีแล้ว โน่น พระอรหันต์ กับ พระอนาคามี

แค่คุณ คิด อะไรมานี่ มันก็แสดงถึง ความไม่มีสมาธิ ที่ดีแล้ว
ยังจะมาบอกว่า สมาธิดีแล้ว

คนมีสมาธิดี มันจะไม่ค่อยปรุง มันจะนิ่งๆ ตั้งมั่น แต่นี่มันปรุงไป 5 ทิศ แล้วจะบอกว่าสมาธิดีได้อย่างไร

 

ไม่ต้องไปสรุปว่า อะไรก่อนอะไรหลัง แต่ เอาให้เห็นตัววิญญาณ ให้ดี
เอาให้เห็นขันธ์ 5 ให้ดี ให้ละเอียด

 

รับทราบ...

 

เมื่อเห็น วิญญาณ แล้ว จะเห็น ความเข้าใจ ในสรรพสิ่ง ความปรุงแต่ง เป็นเรื่องเป็น ราว
ความหมายมั่นทั้งหมด เมื่อเห็นแล้ว ก็ให้ดูความไม่เที่ยง ความเลอะเทอะในสิ่งเหล่านั้น
แล้ววางลง เมื่อวางลง เรื่องราวต่างๆ จะดับไป อันเป็น นิโรธ ที่สมบูรณ์ นั้นแหละ จิตที่ครอง ความไม่มีอุปาทานอยุ่ตรงนั้น

 

ไม่เชื่อลองพิจารณาดู ให้ดูตัวหนังสือ ที่ผมเขียน แล้ว อย่าให้มันมาถึงมโน คือ ให้เพียงแต่เห็น ข้อความ อ่านแล้วอย่าให้ถึงใจ
แล้วจะเห็น ตัวมโนวิญญาณ ว่า เมื่อเราไม่ปล่อยให้ การรับรู้ทำงาน ก็ได้
จากนั้น ย่นเข้ามา ย่นย่อเรื่องราวต่างๆ เข้ามาให้แคบลงๆ นี้แหละ วิปัสสนาญาณ

 

ฟังดูเหมือนว่า วิญญาณครอบคลุมขันธ์อื่นๆไว้ เห็นวิญญาณ ก็เห็นที่เหลือ...

 

เอาหละ เอาไว้ค่อยคุยใหม่ ขอกั๊กเอาไว้ก่อน

ธรรมทั้งหมด อยู่ที่ปฏิบัติ และ ทำบารมีทั้งหลายให้พร้อมก่อน
แล้ว ค่อยๆ ศึกษา ดัง มหาสมุทรค่อยๆลาดชัน
แล้วจะเห็นอย่างที่ผมบอกทุกประการ แล้วเมื่อนั้นธรรมจะเกิด แล้วจะร้องอ๋อเอง

 

อย่าสรุปเอาอย่างนั้น อย่าดึงเป็นหลักเกณฑ์ ให้เห็นอย่างเดียวก่อน เพราะนั้นเป็นสังขารที่ท่านวิมุตติ ปรุงขึ้นมาเป็นสัญญาเอง

 

ขออภัยที่ผมปัญญาน้อย ไม่ค่อยเข้าใจ
การรับรู้ผ่านมโนไหลไปทันที ถ้ายับยั้งเอาไว้ ก็คงไม่อาจเข้าใจสิ่งที่อ่านได้
ที่ว่า ย่นย่อ ตรงนี้ยิ่งงง ย่ออะไร ทำอะไรให้แคบลง ใช่ตัววิญญาณหรือไม่ คงต้องอาศัยสมาธิไม่น้อยเลย
ไว้ต่อคราวหน้า...

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง...สมมติกำลังปิด

ปล. เรียกผม หัตถ์เทพ ดีกว่า ผมชอบชื่อนี้
แบบนี้เรียกว่า ติดสมมติ ได้ไหม อิอิ

 

อ่าน ให้ดี แล้ว ค่อยๆ ปฏิบัตไป แล้วจะเห็นตามที่ผมพูดทุกประการ ไม่ต้องเร่ง
ไม่ต้องรีบ อ่านเป็นบันเทิงธรรมไปก่อน ว่ายังมีสิ่งที่ เรายังมองไม่เห็นอยู่อีกมาก
ยังมีสิ่งที่ละเอียดอยู่อีกมาก จะได้ไม่ประมาทว่าเรารู้แล้วเห็นแล้ว

 

ก็ นั่นแหละ ต้องการให้เห็นว่า การรับรู้ทางใจ มีอยู่ นั้นแหละ ตัววิญญาณแหละ
ที่ให้ระงับเพื่อให้เห็น การทำงานของขันธ์

 

ทีนี้ เรื่องราว ต่างๆ ความเข้าใจต่างๆ นั้นเกิดจากการที่เราเปิดประตูสู่ใจ นี้แหละ
แล้ว มันจะค้างเป็นอุปาทานอยู่ เอานะ เอาดูตัวนี้ให้ดี แล้วจะค่อยๆ เห็นเอง

 

เนวสัญญาสัญญาตนะ ! เผิกสัญญาขันธ์ เอาแต่จิตจรดรู้วิญญาณขันธ์ กลายเป็นอรูปพรหม

สัญญาเวทยิตนิโรธน ! เผิกวิญญาณขันธ์ เอาจิตจรดรู้แต่รูปขันธ์ กลายเป็นอรูปพรหม

นิพพาน ?! ก้าวล่วงออกมาจาก อรูปฌาณทั้งหลายเสีย แต่จะไปพิจารณาเพื่อให้เหมือน
โคภูเขาที่รู้จักการย่างก้าวให้มั่น อันนั้นก็แล้วแต่จะทำ แต่อย่าลืมว่า เป็นการเข้าไปรู้
เพื่อก้าวล่วงออกมา ไม่ใช่รู้เพื่อเป็น แล้วคิดว่า นิพพาน

 

ท่านนิวรณ์ มาก็ดีแล้ว นี้เรากำลังลืมตากันอยู่ หาใช่หลับตา และเรากำลังมองความจริง หาใช่ การดับระงับไปของ สัญญา
ตัวท่านเอง ศึกษาให้เข้าใจก่อน และผมท้าให้เอาข้อความของผมไปให้อาจารย์ของท่านอ่านดูก่อน แล้วค่อยมาเถียงกัน

 

สมถะ นั้นมันโง่ คือ ไม่รู้ไม่เห็นตามความเป็นจริง
เพราะฉะนั้น ตั้งสติแล้วทบทวนก่อน ท่านนิวรณ์ ฝึกธรรมมามาก อย่าให้ กิเลสเอาไปกินหมด อ่านก่อน ดูก่อน
และ ถ้าไม่เชื่อ ก็ ให้เอาข้อความผม ไปให้พระที่ท่านศรัทธาอ่านแล้ววิเคราะห์
แล้วอย่าคิดว่า จะไม่มีผู้รู้จริง ที่เล่นเน็ต

ตัวท่านเอง ติดใน กิเลสอยู่ ก็ ให้รู้ให้เห็น แล้วยอมรับ แล้วท่านจะก้าวไปได้
อย่า ให้อคติ มาบังปัญญา อ่านแล้ว เปิดมโนวิญญาณ ให้กว้าง
อย่าให้อกุศล บังจนเหลือ แต่ การรับรู้อันผิดๆ ไป

 

ท่านนิวรณ์ ก็ ถ้าท่านรู้มากแบบนั้น ทำไมท่านยังกระเพื่อมอยู่เล่า
แล้ว ฉไน ธรรมที่ท่านเอ่ยมา จึงลบธรรมที่ผมมีไม่ได้เล่า
ท่าน ไปอ่านแล้วเปิดใจให้ดี ว่า สิ่งที่ผมพูด เป็น สังขารุเบกขาญาณ หรือไม่
แล้ว ให้ไปเปิดใจให้ดีว่า มันคือ การข่ม หรือ ดับไปหรือไม่

การดับ ของ อรูปฌาณ นั้น เป็นไปเพราะหลีกหนี โดยไม่รุ้ความจริง และ การหลีกหนี นั้นก็ทำด้วย การกดทับ ไม่ให้คิด
คนละเรืองกับ การเข้าใจ การทำงานของมัน แล้วปล่อยไป ให้มันดับ
อ่านแล้ว ตั้งสติหน่อย อย่าใช้ มโนวิญญาณ อันโดนอกุศลปิดของท่าน แย้งส่งเดช

 

ตอบแทนพระท่านก็ได้

พระท่านกล่าวไว้ชัดเจนว่า อรูปฌาณ นั้น ก็พิจาณาเริ่มไปจากการเห็นสัญญาขันธ์

หลังจาก พิจารณาจนจิตทรงอยู่ที่อากาสาฯ ได้แล้ว จะเกิดการชำเลือง หรือการเอะ
ใจว่า สัญญา คือตัวทุกข์ จิตก็จะเริ่มจับสัญญามาพิจารณา แล้วเผิกถอน เมื่อทำแบบ
นี้เข้าก็จะเริ่มเข้าสู่การเดิน อรูปฌาณ ซึ่งทำไปแล้วก็จะพบว่า ความว่างยังไม่สุด เพราะ
มีเวทนา ก็จะเผลอพิจารณาเวทนาต่ออีก ก็จะเผิกเวทนาออกไปเหลือแต่รูป ไม่เกิด
เวทนา สัญญา มั่นหมายใดๆ แต่ความว่างตรงนี้ก็ยังคู่กับความวุ่นวายอยู่ ก็จะทำให้
เอะใจอีก เลยเพ่งไปที่รูปเพื่อพิจารณาต่อ พอเพ่งแล้ว จะเผิกรูปออก ทำให้เกิดรูป
ว่างเกิดขึ้น เป็นอันสุดที่ สัญญาเวทยิตนิโรธน ซึ่งก็ไม่ใช่ความว่างที่เป็นนิพพาน เพราะ
ออกมาแล้วก็ยังมีกิเลสอยู่เหมือนเดิม แต่กดไว้ได้นานเท่านาน ภิกษุที่ฉลาด ก็จะเห็น
ว่าที่ก้าว ที่ย้ำเท้าลงไปนั้นยังไม่มั่นคงจริง ก็จะก้าวล่วงออกมาจากอรูปฌาณทั้งหมด
รู้ชัดว่าผิดทาง ! ภาวนาให้เข้าเป้าไปเลยดีกว่า

พระท่านจึงสอนว่า เมื่อมันผิดทาง ก็ไม่จำเป็นต้องเดินกรรมฐานให้พลาดเป้า เมื่อ
จิตว่างจากกิเลส นิวรณ์แล้ว หากทำอานาปานสติมา ระวังตอนที่ติดความว่างที่เป็น
อากาสาวิญญตนะ เวลาจิตจะไปเอะเห็นสัญญาขันธ์แล้วจะไปเผิกถอน ให้รู้ทัน เท่านี้
ก็จะหยุกการเดินอรูปฌาณได้ ไม่ถลำไปไกลให้เนิ่นช้า เพราะทุกข์นั้นอยู่ที่กาย ที่ใจ

ไม่ได้ไปอยู่ในความว่างจากขันธ์โดยไปเผิกมันออกด้วยการจงใจ

ให้คงการพิจารณา รูป-นาม ที่เกิดกับกายใจ นี้ไปเนืองๆ ดีกว่าจะไปหาวิธีเพิก รูป-นาม
ออกจากใจ เพราะไปเผลอเห็นว่ามันเป็นเรา ( เลยเอะใจไปเผิก! )

 

ผมลบ เพื่อดูปฏิกริยา ว่ามีใครเห็นอะไร ให้น้ำหนักอะไรกับ อดีต หรือไม่

ยังตรึกในอดีตหรือไม่

ส่วนเรื่อง คุณวิมุตติ มาตามอ่านทีหลัง แล้วยังอ่านไม่จบ อันนั้นเราไม่รู้
เราคิดว่า อ่านจบไปตั้งแต่วันแรกแล้ว และเพื่อชี้เจตนากลายๆ ว่าไม่ได้
เจตนาลบเพื่อหนีความผิด ปิดบัง จึงลบทุกกระทู้ที่โพส หลังถูกกล่าวหา
แล้วก็ยังลบให้ดูต่อ เผือสหายธรรมจะเอะใจได้บ้าง