ไม่รู้จักกัน

" ถ้าพูดถึงเรื่องธาตุเรื่องขันธ์จริง ๆ แยกลงไปตามหลักอริยสัจจริง ๆ แล้ว ดินมันทุกข์ที่ตรงไหน น้ำทุกข์ที่ตรงไหน ลม ไฟ มันทุกข์ที่ตรงไหน น้ำเต็มแผ่นดิน ลมเต็มแผ่นดิน ไฟเต็มแผ่นดิน ตรงอันไหนมันเป็นทุกข์ มันไม่ได้เป็นทุกข์ ที่ว่าเป็นทุกข์ ท่านว่าเป็นทุกข์ ๆ นี้หมายถึงใจดวงหลงนั้นแหละ ดวงหลง ๆ นั้นแหละเป็นผู้แบกผู้หามทุกข์ เป็นผู้หลงทุกข์ ไม่ใช่ผู้อื่นผู้ใด เพราะฉะนั้นจึงต้องมาแก้ตัวนี้ แก้ผู้ที่หลงทุกข์นี้เอง

ด้วยการพินิจพิจารณาแยกธาตุแยกขันธ์ ก็เพื่อจะได้เปลื้องตนออกจากความสำคัญ ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเราเป็นของเรา และถอนตัวออกมาด้วยความทราบชัดว่านั้นเป็นดิน นี้เป็นน้ำ นั้นเป็นลม นี้เป็นไฟ แข้งขาอวัยวะนี้เป็นเครื่องมือที่จิตใจนี้ใช้เท่านั้นเอง ความจริงแล้วสิ่งเหล่านี้ไม่ทราบความหมายของตัวเอง ว่าเป็นมือ เป็นเท้า เป็นจมูก เป็นตา เป็นหูอะไร ๆ ไม่ได้มีความสำคัญในตน ไม่มีความหมายในตน มีแต่ใจไปให้ความหมายทั้งนั้น และใจก็เป็นผู้หลงอยู่เต็มหัวใจด้วย

เพราะฉะนั้นท่านจึงสอนให้พิจารณาทางด้านจิตใจ ไม่สอนที่อื่น จะสอนอะไรเรื่องธาตุเรื่องขันธ์ สอนให้มันเป็นอะไร นอกจากสอนตัวใจ ใจดวงมันลุ่มหลงนี้ให้รู้เรื่องรู้ราวแล้วมันจะได้ปล่อยวางอุปาทานความยึดมั่นถือมั่นในดิน ในน้ำ ในลม ในไฟ ที่สำคัญว่าเป็นตนเป็นของตนนี้ออกเสียโดยหลักธรรมชาติของเขา ให้อยู่ตามหลักธรรมชาติของเขา ใจของเราก็ย้อนเข้ามาเป็นตัวของตัว ไม่ยึดไม่ถือกับสิ่งใด ถอนเข้ามา ๆ "

______________________

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด เมื่อวันที่ ๑๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๓๐

 

ถ้าจะเปรียบให้เข้ากับ.. นัยยะนี้.. ก็จะได้ว่า..
จิต ใน วิญญาณขันธ์..
เงา คือ เจตสิก
จิต มี เจตสิก เป็นองค์ประกอบ และ..
เจตสิก ดับไปพร้อมกับ..จิต
นั่น คือ เงา(เจตสิก) หายไปพร้อมกับ จิต (วิญญาณขันธ์..)
รึป่าว..?

 

สติ มา..
ปัญญาเกิด..
วิญญาณขันธ์.. ดับ / เงา .. หาย
จิต .. สว่าง (ไร้สิ่งบดบัง)

.. ?

 

นามธรรมจับต้องสัมผัสไม่ได้ แต่รู้สึกได้
รูปธรรมจับต้องสัมผัสได้ แต่ไม่ยั่งยืน

 

ผมเข้าใจว่าเป็นอันเดียวกันมาตลอดเลย
รูป-นามต่างกันแค่เหตุปัจจัย

 

เห็นได้.. ด้วยนะ..

เช่น.. วาด มโน วิมาน ในอากาศ

สำหรับผู้ฝึก บางท่าน จะเรียก นามธรรม นี้ ว่า รูป ก็ได้ นะ เพราะ *** (สติ..) *** เห็นความละเอียด ตามจริง..

ปล. แก้ไข ข้อความ ตรง ***( )*** ใหม่แล้ว นะ

 

ถ้าเลี่ยงบาลีมันก็ได้ทั้งนั้น

 

..?

 

เงาของจิต-ตัวหลอก(ตัวแบบ)

เรื่อง "เงาของจิต ตามรู้เท่าทันด้วยปัญญา"

(คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

การพิจารณา "เงาของจิต" จึงเป็นเรื่องสำคัญ ที่ "ปัญญา" จะต้องสอดแทรกตามให้ทัน เมื่อมันทัน ปรุงเรื่องอะไร มันก็จะรู้ว่า "จิตกำลังปรุงไปหลอกตัวเอง" ไปสำคัญมั่นหมาย กับรูป กับเสียง กลิ่น รส อะไรก็ตาม กำลังจะไปเชื่อม สร้างภาพนั้น ภาพนี้ ขึ้นมาหลอกเรา "มันก็รู้ มันดับทันที"

พอเรารู้ มันก็ดับทันที ๆ ไม่เกิดเป็นตัวเป็นตน เป็นรูปเป็นร่าง เป็นเรื่อง เป็นภาวะ สุดท้ายเราก็จะเห็นโทษของจิต แต่เพียงฝ่ายเดียว ที่มาหลอกลวงตัวเอง ไม่ได้เห็นโทษ ของรูป เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส ไม่ไปตำหนิ รูป เสียง กลิ่น รส เครื่องสัมผัส อะไรทั้งหมด

แต่เห็นโทษของจิตที่มาหลอกลวงตัวเอง ที่มันปรุงความน่าดีใจ เสียใจ มันเกิดมาจากจิต

จิตเป็นตัวปรุง เป็นตัวปัญหา และเป็นตัวหลอกลวงที่สุด พิจารณาอย่างนี้ สุดท้ายมันก็ไม่มีความหมาย มันสำคัญที่ "ตัวหลอก" เท่านั้น ก็พิจารณา "ตัวหลอกให้ชัด" เสมือนว่า จิตตัวนี้ คือ "นักโทษ" ไปใหนก็ควบคุม มีสติปัญญา ควบคุมให้ทัน แล้วมันจะดับไปๆ เรื่อยๆ

สุดท้ายมันจะหยั่งชัดว่า ตัวจิตนี้แหละเป็นตัวนักโทษ ไม่ใช่อื่น รูปไม่ได้ให้คุณให้โทษ เสียง กลิ่น รส อะไรทั้งหมด ไม่ใช่สิ่งให้คุณให้โทษ

มีแต่จิตเท่านั้นที่ปรุงแต่งหลอกลวงตัวเอง เกิดอารมณ์ ความดีใจ เสียใจ ความสุข ความทุกข์ ขึ้นมา ด้วย "อำนาจความหลง" ในใจ นั่นเอง

อะไรจะปรุงก็ตาม จะปรุงเสือ ปรุงช้าง มันก็คือ "สังขาร" ออกไปหลอกตัวทั้งหมด รู้ให้มันแคบเข้ามา สุดท้ายก็จับนักโทษได้ แต่ยังฆ่ามันไม่ได้ ต้องวินิจฉัย ใคร่ครวญ "มันจึงจะเป็นสติปัญญาอันสำคัญ"

หลักที่แยกสมถะออกจากวิปัสสนา คือ ถ้าจิตตั้งมั่นรู้ รับรู้กับสิ่งเดียว อารมณ์เดียว ถือว่าเป็นสมถะ แต่ ถ้าจิตตั้งมั่นรู้ รับรู้กับหลายสิ่ง หลายอารมณ์ โดยไม่ยึดถือ เป็นวิปัสสนา

ในการปฏิบัติจริง ผู้ปฏิบัติใหม่ มักมีการสลับกันโดยไม่รู้ตัวระหว่างสมถะกับวิปัสสนาอยู่แล้ว เพราะการปฏิบัติจริง ไม่ได้แตกต่างกันเท่าใด และความที่ยังไม่แม่นในการปฏิบัติ จึงสลับไปมาโดยไม่รู้ตัว

ดูรู้อยู่ในอารมณ์เดียวเป็นฌาน ดูรู้แบบไม่ยึดในอารมณ์เดียวเห็นการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปของอารมณ์ต่างๆ ไม่ยึดในอารมณ์เดียวเป็นญาณ

สมถะกับวิปัสสนานั้น เขาเสริมกันดุจเท้าซ้ายและเท้าขวา ต้องมีคู่กัน เพื่อก้าวหน้าไป ถ้าผู้ปฏิบัติ เผลอไปให้นํ้าหนักกับเท้าข้างใดข้างหนึ่งมากไปโดยไม่รู้ตัว สิ่งนี้จะช่วยเตือนให้เห็นว่า เราเผลอไปด้านเดียวนะ ต้องมีอีกด้านตามมาด้วย ธรรมจึงจะงอกงามสมบูรณ์

" เมื่อรู้แล้ว...
รู้ อยู่เฉย ๆ
รู้ เท่าทัน
รู้ แจ้ง
ไม่รับ ส่วนกับผู้ใด ไม่รับ เป็นทาสใคร ไม่รับ ส่วนกับใคร
รู้ แล้วไม่เอา
รู้ แล้ววาง
รู้ แล้วละ
สุข ก็มีอยู่เหมือนกัน ทุกข์ ก็มีอยู่เหมือนกัน
อะไร ๆ ก็มีอยู่เหมือนกัน แต่...ไม่เอา

_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

กาแฟ.. ก่อนนอนกันดีมั้ย..?

 

อ่าเราทำผิดมาตลอดรู้เค้าหลอกกะเต็มใจให้หลอก
หวานข้างนอกช้ำข้างใน

 

จะได้ นอน.. ตา ไม่ หลับ..กัน คืนนี้..

 

#ถ้ากาแฟตอนนี้ เช้ามาคงสดชื่นนะครับ55

 

ได้เวลาท่อง.. “จักรวาลคู่ขนาน. “ แล้วครับ..

 

ท่องคำศัพท์ ฝึกอ่านภาษาไทย.. ครับ

มโน ฟุ้ง ไป กันใหญ่ อิอิ

 

ท่องไปในใจเธอ

อรุณสวัสดิ์กับอาทิตย์ดวงโตๆ

 

นั่งจิบกาแฟ แหงน.. มองดูท้องฟ้า..ยามเช้า กันครับ

 

ตุ้งแช่...ตุ้งแช่

 

ตื่นมาเช้านี้ คุณ อนัตตา.. อารมณ์ดี แฮ่ะ..

สงสัย..ใช้กาแฟ..หยอดตา...

 

นั่งดู.. น้องหมา ตาค้าง..