…

เอาวันที่ว่างจริงๆดีกว่านะ....วันนี้ไม่เล่าเรื่องแล้วหรอ

 

เรามาเปลี่ยนเรื่องให้กระทู้ซะงั้น

 

เพราะมาด้วยความจริงใจ...ถึงได้อ่านออกง่าย...เนอะ

 

เป็นคำกล่าวที่ดีมาก..

 

วันนี้ขอตามอ่านด้วยคนนะ...

 

หากอยากได้ดอกบัวต้องลงน้ำลุยโคลนก่อนไม่ใช่หรือ...ในกรณีไม่มีเรือ
...ในจินตนาการของท่านก็ยังมีธรรมะแฝงอยู่...เรามาตามอ่านเพื่อเอาคติสอนใจในทางโลก...ไม่ได้มาตามอ่านเพื่อความสนุกบันเทิงใจ...ขอบคุณนะที่ให้ติดตาม❤

 

เกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งที...กว่าจะเกิดมาได้จะยอมแพ้ง่ายๆได้ยังไง...มันต้องสู้จนลมหายใจสุดท้าย...ม้าตัวนั้นมันสำคัญสำหรับผู้เดินทางไกล..ท่านคงไม่ได้คืนหรอกนะ...เพราะเราต้องเดินทางไกล5555

 

มันต้องอาศัยเหตุและปัจจัย...เมื่อเหตุปัจจัยยังไม่สมบูรณ์บริบูรณ์..เราก็บวชไม่ได้เหมือนกัน...สภาวะจิตท่านบางครั้งก็สุดยอด..บางครั้งก็เหมือนเด็ก555

เห..ตุ..ปัจ..จะ...โย..

 

มีอยู่คนนึงคล้ายกับที่ท่านพูดถึงเลย.....พุทธภูมิคือผู้ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า

 

ถ้าท่านเพิ่งเข้ามาเมื่อเดือน พฤศจิกายนจริง คนที่ท่านที่คล้าย ๆ ข้อความที่ท่านยกมา ที่ท่านรู้จักก็มีผมคนเดียว

เหตุการณ์ในชีวิต และพื้นฐานจิตใจทำให้คนเราแตกต่าง
มันคงจะสายไปที่ผมจะขอให้ท่านมาเกิดเป็นคนแบบผมดู เพราะบารมีมันลดไม่ได้ ถ้าไม่เพลินในสังสารวัฏจนลืม

เพราะถ้าเป็นพระเจ้าอชาติศัตรูก็บารมีใกล้เต็มแล้วนี่เนาะ

ผมพยายามช่วยเหลือตนเองสุด ๆ แล้วแหละ เท่าที่กำลังใจ ความอดทน และความสามารถผมจะมี

แค่ไม่ใช่ตามวิธีของท่านเท่านั้น
ช่างเถอะ ท่านไม่ใช่ผม ท่านไม่มีทางเข้าใจ

สภาพจิตใจบางคนนี่มันมืดมิดขนาดที่ว่า
พระบอก ทำจิตใจให้เป็นกุศลบ้างนะโยม
ไอ้คนโดนบอกกล่าวน่ะมันอยากทำ แต่มันไม่รู้ว่าทำจิตใจให้มีสภาวะจิตใจที่เป็นกุศลน่ะทำยังไงก็มี

 

พุทธภูมิคือคนที่จะต้องเรียนรู้ เพื่อไปสอนคนอื่น
ถ้าเขาปรารถณาพุทธภูมิจริง และเรารู้แล้วว่าเขาควรทำอะไร ก็อย่าไปตำหนิเขาว่าไม่เอาไหน ไม่ช่วยใครแม้แต่ตัวเองเลย

บางครั้ง เขาอาจจะเกิดมาเป็นแบบนี้ เพื่อให้เข้าใจ คนอื่นที่เป็นอย่างที่เขากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้

เพื่อความสบายใจก็ปล่อยกรรมเป็นของเจ้าของกรรมเถอะ
ถ้าอยากช่วยก็ช่วยเท่าที่ทำได้ก็พอ

คนที่ใจดีกับผมยอมเข้าใจและมอบเข็มทิศให้ก็ยังมีอยู่

คนที่พาลูกจระเข้อย่างผมไปแม่น้ำ โดยที่ผมที่ไม่รู้ว่าแม่น้ำไปทางไหนก็มี เหลือแค่ให้หัดว่ายน้ำเอาเอง ขอบคุณท่านเหล่านั้น
คนที่พยายามฝึกผมให้ปีนต้นไม้ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นจระเข้ก็มี

คนบางคน ก้าวข้ามบันได้ได้ทีละ 2-3 ขั้น
คนบางคน ก็ก้าวข้ามบันไดได้ทีละขั้น

คนบางคนพิการขา ต้องใช้ก้นถัด แขนท้าวถอยหลังยกตัวขึ้นบันไดกันไป

คนบางคนก็มีสภาวะจิตที่เหมาะกับการภาวนาอยู่แล้ว
คนบางคนก็มีสภาวะจิตที่ไม่เหมาะกับการภาวนา

ใครจะเข้าใจล่ะ ถ้าไม่ใช่เจ้าตัวเอง


คนที่มีปัญหาสภาวะทางจิตใจ ยากที่จะมีคนอื่นเข้าใจ
ก็..
ลองคิดในมุมกลับกันดูครับ
มีแค่เราที่เข้าใจตัวเอง ดังนั้น
"เราได้เข้าใจในสิ่งที่คนอื่นไม่เข้าใจ"
ยังมีคนอื่นที่เขาเป็นเหมือนเรา
"เราเข้าใจเขามากกว่าใคร ๆ"

 

อยากรู้อายุท่านจริงๆเลย...ความคิดเหมือนคนโตผ่านโลกมาเยอะ...สภาวะจิตก็สุดยอด

 

ท่านว่าเราบ้าเหรอ...เราไม่ได้บ้า55555........เราแค่คิดไม่เหมือนคนอื่น..แค่นั้นเอง

 

สวัสดี...จูนิปที่คิดถึง

 

ชื่อจูนิปนี่....ถ้าตัดคำว่า "นิป" ออกจะเหลือแต่จู...หรือว่าท่านคือเจ๊จู...ที่เขาแซวว่าอยู่เชียงรายของหม่ำ จ๊กม๊ก555

 

ขอรับ...ท่านจูนิป

 

พอดีว่า ซึมเศร้ามามากกว่า 15 ปีน่ะครับ
มีเวลาให้หาคำตอบเยอะ ไม่สิ เก็บความสงสัยไว้เยอะ พอเริ่มรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็เลยหาคำตอบได้เยอะมากกว่า

แต่ก็นั่นแหละ ก็คงจะเป็นคำตอบที่ถูกบ้างไม่ถูกบ้าง ตามประสา การตอบคำถามแบบคนโง่ น่ะนะครับ

ช่างเถอะ ไม่เป็นผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีน่ะแหละ

 

สาบานว่าไม่เคยชินกะมันเลย
ถ้าชินผมคงหายแล้วแหละ

เวลาที่เหลือของชีวิต
ไม่ทราบเหมือนกันครับ

เพราะแม้แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไปกันแน่

 

ห้องนี้เงียบเลย...สงสัยปิดห้องไปช่วยภาคใต้